Bryce werkt in de sector van de sociale landbouw, binnen de vzw Nos Oignons. Deze organisatie maakt deel uit van het collectief dat aan de basis ligt van Soins Verts – Groene Zorg. Hij deelt hier zijn ervaring en zijn kijk op wat sociale landbouw kan betekenen.
Voor Bryce is sociale landbouw bovenal een mooi menselijk avontuur. Ze heeft, zegt hij, een echte bestaansreden: ze brengt mensen samen die opnieuw verbinding willen maken met de aarde, en landbouwers of boeren die met open hart hun erf delen. Het is een eenvoudige, maar diepe manier om tegelijk op twee noden te antwoorden, en tegelijk een waardevolle aanvulling op wat de klassieke zorg kan bieden.
Aan de kant van de boeren en tuinders is er een oprechte vreugde om mensen te ontvangen die anders weinig met landbouw in aanraking komen. Het brengt leven in hun week, zorgt voor een andere dag, vol warmte en menselijk contact. Het veld wordt een plek die bruist, waar gewerkt, gelachen en gedeeld wordt in een sfeer van vertrouwen.
Bij de vrijwilligers is elk verhaal anders. De profielen zijn uiteenlopend, maar één ding komt telkens terug: aan het einde van de dag, zelfs na regen of wind, zijn de gezichten ontspannen, de harten lichter. Buiten zijn, samen, iets doen dat zin heeft: het doet gewoon goed. Het helpt om weer buiten te komen, een ritme te vinden, zich nuttig te voelen… en het smaakt naar meer.
Bryce vertelt een moment dat hem bijzonder geraakt heeft: op een dag gaf een deelnemer, zonder iets te zeggen, zijn slaapzak en rugzak aan een vrijwilliger die dakloos was. Een spontaan gebaar van solidariteit, van die kleine, oprechte daden die hij vaak ziet gebeuren en die telkens weer ontroeren.
Op het Champ du Chaudron, waar Bryce werkt, koken ze samen met de oogst van de dag. De maaltijd wordt een echt moment van ontmoeting. Sommige deelnemers staan eerst wat aarzelend tegenover de groenten… maar stap voor stap proeven ze, ontdekken ze, doen ze mee. Ze vertrekken met kookideeën, en soms zelfs met de goesting om thuis nieuwe groenten uit te proberen. “Het is mooi om die evolutie te zien,” zegt Bryce, “altijd vol kleine verrassingen.”
Wat hem het meest raakt, is de dankbaarheid van de deelnemers. Aan het einde van de dag bedanken ze hem voor het samenzijn en hij bedankt hen op zijn beurt. Het ritme, de omgeving, de sfeer… alles samen vormt een soort bubbel van welzijn.
Voor Bryce is het effect van sociale landbouw het sterkst wanneer het over langere tijd kan plaatsvinden. Maar iedereen heeft zijn eigen tempo. Tijdens de eerste kennismaking zijn velen verrast: ze ontdekken hoeveel natuur er eigenlijk vlak bij hen is. Ze vertrekken met glinsterende ogen, blij dat ze een dag anders hebben beleefd op een gastvrije, groene plek.
En wanneer men hem vraagt wat hij het mooist vindt aan zijn werk, antwoordt hij eenvoudig: “Alles.” Hij houdt van wat hij doet, omdat het zinvol is, voor hem én voor de anderen. Hij voelt zich op zijn plaats, in een oprechte, menselijke relatie.
Voor wie nog twijfelt om het eens te proberen, heeft hij maar één advies: “Kom gewoon eens langs. Een voormiddag, een namiddag, een dag… zonder verplichting, zonder druk. De eerste stap is soms de moeilijkste, maar ze is altijd de moeite waard.”