Catherine Tollet nam deel aan het programma Soins Verts – Groene Zorg. Na een burn-out hoorde ze over het programma en besloot ze de stap te zetten. Als voormalige projectmanager vertelt ze met ontwapenende eerlijkheid hoe het contact met de aarde, in een zorgzame omgeving, haar hielp om opnieuw vertrouwen, ritme en energie te vinden. Ze deelt hier met haar eigen woorden wat deze ervaring haar bracht.
“Toen ik met het programma begon, zat ik helemaal op de bodem. Echt. Ik zag niet meer hoe ik er nog uit kon komen. Ik voelde me nutteloos, een last voor mijn omgeving. Omdat ik niet meer werkte, dacht ik dat ik niets meer waard was. Zelfs al zeiden mijn dierbaren het tegendeel, ik zag alleen nog zwart. Op dat moment was ik opgenomen in het ziekenhuis. Mijn arts vond dat veiliger, zo donker waren mijn gedachten geworden.”
“En toen sprak ik eerst met Camille aan de telefoon, daarna met Benoît. Ze waren zo open, zo vriendelijk… Ze zeiden dat ik niets moest forceren, dat ik niet alles hoefde te vertellen. Iedereen kwam met zijn eigen verhaal, zeiden ze, en het belangrijkste was om stap voor stap weer zelfvertrouwen te vinden, via eenvoudige dingen. En dat is precies wat er gebeurde, toen ik op de boerderij begon en het tuinieren ontdekte.” Een
“’s Ochtends helpen we de landbouwer: planten, wieden, oogsten. Hij rekent op ons, en dat doet deugd. Je voelt je weer nuttig. ’s Middags werken we op een klein stukje grond dat van onszelf is. We doen wat we willen, op ons eigen tempo. Eén dag had ik gewoon zin om afval te rapen in plaats van te planten. Camille zei: ‘Geen probleem.’ Alles gebeurt in respect, zonder druk. En als kers op de taart: we mogen een deel van de oogst mee naar huis nemen. Een mooie beloning.”
“Geleidelijk aan vond ik mijn zelfvertrouwen terug. Ik heb geplant, de planten zien groeien, en ze geoogst. Simpel, ja. Maar zonder mij, zonder water geven, zonder wieden, was er niets gegroeid. En ik was trots. Toen ik laatst een krop sla plukte, dacht ik aan de aarde die ik had klaargemaakt, het zaadje dat ik had geplant… en ik dacht: ‘Dat heb ík gedaan.’”
“Die band met de aarde doet me goed. Ik heb altijd graag buiten geweest, ik heb zelfs landbouwkunde gestudeerd, maar in mijn vorige jobs zat ik opgesloten in fabrieken. Hier sta ik in de zon, ik hoor de vogels. Zelfs in de regen voel ik me levend. En alles mag op ons eigen ritme. Niet zoals vroeger, als projectmanager, waar resultaten maanden op zich lieten wachten. Hier zie je dingen groeien, letterlijk, en dat doet goed.”
“Wat ik het liefst doe? Planten. Als de aarde goed voorbereid is, luchtig en los… dat is een plezier. Camille leerde ons om niet op de grond te stappen, zodat we die niet verdichten. Ze zegt dat een goed bewerkte aarde ‘verliefd’ wordt: ze zorgt voor de planten die je erin zet. Ik vind dat een prachtig beeld.”
“Vandaag heb ik beslist om van werk te veranderen. Ik kan mijn oude job niet meer doen. Gelukkig boden Marie en Jérémy, die betrokken zijn bij het programma, me een baan aan als verkoopster in hun winkel. Een eenvoudige job, deeltijds. Perfect om rustig opnieuw te beginnen. Mijn psychiater en psychologe hadden ooit gezegd: ‘Op een dag zal alles weer op zijn plaats vallen.’ Ik geloofde hen niet. En toch… het is gebeurd. Het was alsof alles plots klopte, alsof ik er klaar voor was.
“Wat me het meest bijblijft, is de warmte en de zorg. Camille is geweldig, net als de landbouwers. Ik voelde me welkom, omringd. Alsof ik een nieuwe familie had gevonden. En de verandering gaat verder dan alleen mij. Mijn gezin is blij me beter te zien. Als je in burn-out bent, is het moeilijk om vrolijk te zijn thuis. Maar thuiskomen met een glimlach, dat verandert alles. Dat straalt af.”
“Misschien spreekt dit niet meteen iedereen aan. Maar als we er vaak over praten, als we getuigenissen delen, dan is er misschien iemand voor wie het wel het juiste moment is. En dan kan de magie gebeuren.”